een watertoren, een sportieve bakker en de Loire

Vandaag een lange, warme overgangsrit tot aan de Loire van 125 km. En hoe een watertoren een glimlach op je gelaat kan toveren. Als je het zoveelste plateau aan het opfietsen bent, en je ziet daar plots het silhouet van een watertoren verschijnen, dan kan je vermoeden dat je bijna boven bent. En dan de stop bij de bakker, die er blijkbaar al jaren van droomt om een fietsreis te maken. Hij kwam onmiddellijk mee naar buiten om mijn materiaal te bekijken, gaf mij nog wat brood met noten mee, en kwam een paar minuten later terug naar buiten met geld en een adreskaartje, en de vraag of ik hem 2 postkaarten wou opsturen. Het geld heb ik niet aanvaard maar de postkaarten zal deze sympathieke bakker zeker krijgen.