Prestigieuze wijnkastelen in de Médoc

Deze morgen een mooie zonsopgang aan de Gironde en de start voor een kastelentocht. Rothschild, Loudenne, Grand-Puy-Ducasse, chateau d'Issan, ... het zijn klinkende namen in de Médoc met stadjes zoals Pauillac, Saint-Estèphe en Margaux. Je fietst hier tussen de wijnvelden van het ene kasteel naar het andere. Moderne machines doen al het werk. De stadjes stellen niet zoveel voor, de kastelen des te meer. Ze zijn goed afgeschermd, bezoeken moet je weken vooraf aanvragen, maar met de mountainbike kom je toch heel dichtbij, op die ene hond na die blijkbaar ook al lang geen vlees had gegeten. Binnen een week wordt hier een marathon georganiseerd die een triple aan kandidaten kent dan toegelaten deelnemers, zo'n 10.000. Het parcours gaat door 55 beroemde chateaux. De campingeigenaar gaf mij een fotoboek en ik heb het tweemaal doorgenomen. Bijna iedereen verkleed en onderweg bevoorrading met grand-cru en oesters (ik heb 2 blz. hieronder toegevoegd). Maar je moet het wel uitlopen.

100 % asfalt en luxe-campings

Twee dagen flaneren langs de kust. Dijken, duinen, kreken, ... en voor het eerst geen meter offroad. Overal staan op hoge palen gebouwde vissershutjes die bij vloed veel lekkers in de netten spoelen. Dan terug een overzetboot nemen in Royan om de Gironde over te steken en zo in de Medoc aan wal te gaan. Ook nog een fransman ontmoet op fietsreis met zijn specialized rockhopper van 1988. Mijn fiets heeft nog toekomst. En dan een camping probleem. Net als de B&B, hebben campings de smaak van luxe te pakken, met grote zwembaden en nog enkel chalets en caravans. Passanten met tentjes zijn daar niet meer welkom of men vraagt extravagante prijzen. Dit in schril contrast met de menu du midi. Bijna overal in Frankrijk kan je 's middags een complete menu verorberen voor 10-12 euro. Ik leef ondertussen al 2 weken op vis, schaal- en schelpdieren. Een vegetarier ? Nog net niet. En nu richting de wijnkastelen van de Bordeaux.

Een dubbele rustdag op Ile de Ré

Na 2 weken intens fietsen, eventjes 2 dagen rustig aan met tochtjes van 30 en 60 km. En voor het eerst regen, zo hevig dat het water zijn weg zoekt door de tent heen. Maar even later schijnt de zon alweer. Op Ile de Ré vind je enkel kleine dorpjes, smalle straatjes, haventjes met visrestaurantjes, oesters, lokale wijn ... Hier zijn projektmakelaars en appartementen niet welkom. Maar de vastgoedprijzen zijn dan ook torenhoog. De hoofstad Saint Martin de Ré is een versterkte burcht, ontworpen door Vauban om destijds aan de aanvallen van de Engelsen te weerstaan. En iedereen huurt hier een fiets. De fietspaden zijn mooi aangelegd langs de zee maar zitten overvol. En de little Wiggings en Froomes vergeten soms aan welke kant ze moeten fietsen.

Ik zit op een eiland : Ile de ré

Een rit door een polderlandschap met velden vol zonnebloemen gemengd met de zilte geur van de zee. In de kleine haventjes staan mensen geduldig te wachten bij de oesterboer, die een paar kilometer verder ze aan het bovenhalen zijn. Verser kan je ze niet hebben. Zo kom ik in La Rochelle, een zeer druk toeristenoord met zijn oude haven. Het is hier zoeken naar een vrije vierkante meter. En dan nog 10 km naar een frans eiland, Ile de Ré, via een lange boogbrug. Fietsers mogen gratis. Wie met de auto komt moet peage betalen, en er staan lange files. Er zijn intense rukwinden maar mijn 20 kg bagage houdt mij stevig op de grond. En dan nog iets waar ik nooit geen euro had op ingezet : "polders" wordt blijkbaar ook in de franse taal gebruikt (onderweg gezien op een bord). Straks kom ik hier nog een fransman tegen met de naam Smolders.

Een mountainbikeroute van 100 km

Vandaag een rit van 100 km langs de kust. Mijn tanden knarsen er nog van. Een echte off-road rit door de zandwegen van de Vendee. Wel mooi langs stranden en kreken, maar als je hier met een racefiets naar toe komt heb je een probleem, vooral omdat de gewone wegen overvol zitten momenteel. Vakantiefietsers kom je hier niet meer tegen, enkel strandtoeristen die als afwisseling eens een fietsje huren. Toch wel een andere mentaliteit. En dan de ideale remedie tegen tegen zadelgezwellen, een kwartiertje naar vrouwenbeachvolley kijken, en plots is alles vergeten. Maar ook niet langer, anders krijg je last van andere zwellingen.

Pornic en de hete Vendee

Vandaag de Loire verlaten met zicht op de fameuze brug van Saint-Nazaire. Gelukkig is die verboden voor fietsers anders had ik zeker zweethandjes. Onderweg Pornic doorgefietst. Een toeristisch stadje, dat zeer onderhevig is aan de grillen van eb en vloed. Bij aankomst liggen alle bootjes in de modder, en zijn talloze toeristen op zoek naar lekkers op het rotsige strand. Het is superheet in de Vendee. Paardjes zijn op zoek naar een strohalmpje schaduw. Overal probeert men mosselen te verkopen. Zoutwinning wordt hier nog op traditionele manier gedaan. De laatste kilometers gaan door duinen beschaduwd door hoge bomen, uiterst welkom. En dit alles afgesloten met een kleurenspektakel van de zonsondergang. Bis, bis, bis.

de kaap van 1000 km en kust in zicht

De eerste 1000 km zijn afgefietst en de Loire is bijna verleden tijd. Er zijn geen bruggen meer maar de Bac (franse veerboot) brengt redding. Morgen schakelen we over op de Vélodyssée, de nieuwe franse fietsroute die langs de westkust je tot Spanje brengt. Vandaag grootstad Nantes doorgefietst, en het blijft me verbazen met welk een gemak je dit gaat. Ik heb als fietsend kampeerder een constant gebrek aan elektriciteit om al die moderne apparatuur actief te houden. Gps, gsm, tablet, foto, ... het smeekt om energie. Ik heb mij voor vertrek een petit-lapin-duracel-batterij aangeschaft, wat mijn gps een extra levensdag gunt. Als je dan het geluk hebt om op een camping een werkend verdeelpunt te vinden met normale aansluitingen, dan is het pompen.

Saumur in de Val de Loire

Dag 9. Eureka. De wind is gaan liggen. Toch wel een bepalende factor op een lange fietsvakantie. Ik vertrek vanuit Saumur gekend omwille van zijn kasteel, maar ook om zijn schuimwijnen. Onderweg vele slapende dorpjes met hun mooie kerkjes, de plaatselijke bar-tabac met terrasje aan de Loire, zwaluwen die langzaam beginnen te verzamelen, de typische Loire-bootjes met hun platte bodem. En de zon maakt overuren. Ik giet liters vocht in dat fijne lichaam, maar geen druppel in de urinoir.

Formidable, le chateau et jardins de Villandry

Vandaag werelderfgoed Unesco, het kasteel en vooral de tuinen van Villandry. Ik had dit toevallig een maand geleden gezien in een documentaire "Home Sweet France" op de vrt en vond de televisiebeelden ook al indrukwekkend. Maar het is zoals Saartje Vandendriessche, de echte verschijning is nog een stuk beter.  Ik had hier vandaag 50 en meer foto's kunnen posten, maar beperk mij toch maar. En ze hebben zelf een tuin speciaal voor mij gemaakt, "le jardin des simples".