Wishing you a good year 2014

Een halve dag vroeger dan jullie stappen we 2014 in langs de goudgele stranden van het Abel Tasman National Park. Met een eenvoudig stokje en de nodige zandkorrels, schrijven we onze nieuwjaarsboodschap. Voor iedereen een gelukkig 2014. Vanwege Marc en Marleen.

Gletsjers, Jade en Christmastrees

De opwarming van de aarde. Aan de (eeuwige) gletsjers van Nieuw Zeeland zie je duidelijk dat dit geen fabeltje is. Een merkteken toont tot waar de Fox Glacier in 1950 reikte. Wat nu nog rest is een stevige Magnum. Iets verderop komen we in Hokitika, beroemd om zijn Jade-steentjes. Voor een paar duizend dollar, kan je zo’n groentje aanschaffen. De vraag is groter dan het aanbod. Jade wordt zelfs ingevoerd en hier bewerkt. De weg slingert verder langs de kust. Borden waarschuwen voor kruisende pinguins. Nikau-palmbomen sieren het landschap. We stoppen aan de pancake-rocks, een rotsformatie die doet denken aan stapeltjes pannekoeken. In de aangrenzende tearoom zitten michelinvrouwtjes van hun stapeltje te genieten. Een symbool van Nieuw-Zeeland is de Pohutukawa of de Christmastree. Overal staat hij in bloei momenteel en is met zijn karmijnrode bloemen een echte blikvanger.

Lakes and Sandflies

Set your speedometer to zero staat in alle brochures en geniet van de uitzichten. Maar het weer met zijn 4 seasons in one day, doet ons af en toe verstoppertje spelen met het landschap. De weg slingert langs talloze meren tot in Queenstown, het mekka van de adrenalinestoten met skydive, jetboat, rafting, bungy, ziptrek, ... Een stevige wandeling brengt je tot bovenaan "The Hill", met zijn subliem uitzicht over Queenstown en surrounds. Zo komen we aan de westkust, waar we onze "Ho-Ho-Ho" aan een zonovergoten baai kunnen vormen. Maar wel in een gevecht met de vele Sandflies, of de Nieuw-Zeelandse dracula's. Een klein vliegje, geluidloos, bijna onzichtbaar, maar steeds op zoek naar mensenbloed. Een kleine beet voor het vliegje, maar een dagenlange jeuk voor de mensheid. Zouden deze vliegjes een wegwijzer richting Mons begrijpen ?

It sounds so fabulous, Doubtful Sound

Doubtful Sounds, een uniek afgelegen fjorden-landschap. Moeilijk bereikbaar. We nemen eerst de boot over het Lake Manapouri, dan met de bus over de Wilmot Pass en tenslotte terug de boot om een cruise te maken tussen de sounds (fjorden). De weergoden zijn ons goed gezind en verdrijven de immer aanwezige neerslagwolken. Een regenboog is de laatste getuige. De sounds zijn fabulous. Natuur in al zijn grootheids. Onze boot lijkt een speldeprik groot. Zeehonden liggen wat te soezen op de rotsen. Talloze watervallen stuiken omlaag. Bomen zijn bijna onherkenbaar door de talloze mossen die hier weelderig groeien. It sounds so good.

There's nothing between us and Antartica

We zijn exact 3 maanden onderweg en bevinden ons in Slope Point, het uiterst zuidelijkste punt van het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Dichter kan je bijna niet bij de zuidpool komen. De wind waait hier met een ongekende kracht. Windgerichte bomen sieren het landschap. Onze campervan op het rechte pad houden is een heuse klus. Talloze schapen houden ons gezelschap. 4 miljoen Nieuw-Zeelanders huizen tussen 40 miljoen schapen. We naderen de westkust met zijn jaarlijkse regenval van meer dan 7 meter. Bijna 10 maal zo nat als België. Water never tasted so good ?

de geeloog-pinguin en de agressieve zeeleeuw

Besparen met internet. Ook hier in Nieuw-Zeeland pleegt men een aanslag op je portefeuille voor georganiseerde wildlife tours. Een beetje zoekwerk in een paar forums leert je al vlug waar je wildlife for free kan spotten. Moeraki-Bay is zo'n plaats. Zeehonden staren je aan vanop de rotsen. Iets verder komen geeloogpinguins, een bedreigde diersoort, uit het water gewaggeld en lopen gewoon voor je voeten. Dichterbij kan je niet komen. Verderop is er Sandflybeach. Het zand vliegt hier inderdaad om je oren. Je wandelt hier gewoon op het strand tussen de zeeleeuwen. Borden waarschuwen dat je nooit tussen hen en de zee mag lopen, en zeker 20 meter afstand moet houden, zoniet ben je een makkelijke prooi. De drang naar een mooie foto doen deze waarschuwingen vlug vervagen. Het beestje laat zijn tanden zien en zet de aanval in. Een nieuw wereldrecord "duinen-in-en-op-lopen" is geboren.

Mount Cook en Lupinen

We zijn op weg naar de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, de Mount Cook met zijn top op 3745 meter. Onze 14-jarige-toyota-campervan maakt een brullend geluid maar baant zich een weg door de valleien bezaaid met talloze lupinen langs de oevers van de gletsjermeren. De besneeuwde top komt in zicht. De autoweg wordt wandelweg. Swingbridges loodsen ons over de kolkende rivieren tot aan een halfgesmolten gletser. Ijsblokken en zwart gesteente zijn de restanten van het laatste wintergeweld. Wij houden hier halt. De dappersten proberen met allerlei hulpmiddelen de top te bereiken. Maar het blijft een hachelijke onderneming. Dit getuigt de herdenksteen met de vele namen van een "one-way-ticket-mount-cook".