Arrivederci Stelvio

Vandaag nemen we afscheid van deze mytische berg. Back to Bodegem. Het zal voorlopig eventjes stil zijn op dit blogje tot begin augustus. Dan starten we fietsvakantie drie. Via Parijs en Orleans de Loire af te fietsen tot aan de kust, zuidwaarts tot Bordeaux en via het canal du midi richting Toulouse te gaan. Dat wordt een +2000km rit. Ondertussen zal het midden september zijn en gaan we de Aussies wat gaan lastigvallen. Grazie Mille voor de vele leuke reacties. Arrivederci.      
                                                                                                                                                                   

Passo del Mortirolo : een rit met grinta

Vandaag deelgenomen aan een georganiseerde rit met de legendarische col, de Mortirolo. Een uiterst wispelturige col die op de garmin-fiets-gps percentages van 20 % tevoorschijn tovert. Afdalen doen we naar Ponte di Legno om zo terug te keren langs de Gavia. Goed voor 2800 hoogtemeters. Bovenop de Gavia kunnen we genieten van een autorally met echte museumstukken. De geur van verse benzine nemen we er graag bij.                                                        

Passo Stelvio vanuit Bormio

Volop zon vandaag en temperaturen om dorst van te krijgen. We besluiten om de 40 bochten van de Stelvio per fiets onder contole te krijgen. Iedere bocht is genummerd en je kan ze lekker aftellen. Maar het aftellen gaat steeds langzamer. De laatste 5 km zijn echt loodzwaar. Genieten van het landschap doen we al lang niet meer. Dit is een beest van een berg. Dalende temperaturen, ijle lucht op 2600 meter hoogte, fiets die net niet achterwaarts gaat. Ondertussen snorren talloze relaxe motorrijders ons voorbij. We hadden graag geruild, maar vonden geen vrijwilligers.                                                                                                                                 

                             

Passo di Gavia

Vandaag de Passo di Gavia opgefietst dwars door het nationaal park Stelvio, naar een hoogte van 2621 meter. De weg stijgt langzaam maar onregelmatig vanuit Bormio over een afstand van 25 km. Al vlug zit je tussen de besneeuwde bergtoppen in een wondermooi landschap. Onderweg iets opvallend. Een verkeersbordje zoals de Fyra-trein. De weg stijgt 10 procent, maar het bordje geeft net het tegenovergestelde aan. Italië blijft je verrassen.                                                                                                                                                                                                                                              

Cima Coppi : de Passo dello Stelvio

Eventjes de fiets en de benen een dagje laten rusten om de Stelvio met de wagen te verkennen. Vanuit Bormio brengen je 40 haarspeldbochten tot een hoogte van 2760 meter. Best wel spectaculair.
Cima Coppi. Dit is een wielerterm om het dak van de ronde van Italië aan te geven, de hoogste col en een eerbetoon aan de legendarische Italiaanse wielrenner Fausto Coppi. Deze overleed op 40-jarige leeftijd aan malaria door een deelname aan een koers in Burkina Faso.
Boven is het welgeteld 1 graad en nog een muur van 4 meter sneeuw. Bulldozers met sneeuwkettingen zijn nog volop aan het ruimen. Midden juni glühwein drinken en met sneeuwballen gooien, het is eens iets anders.
                                                                                                                                                                        

deep into the misty mountains ... Ciao Bormio

Ciao Bormio. We zijn er. Onderweg nog de afslag gezien naar de passo della foppa. Maar die gaat mij niet beetnemen met zijn stijgingspercentages tot 14 percent. Lekker voorbijrijden. En hoe een onweer je geschiedenisles kan geven. Een schuiloord gevonden aan een kerkje, blijkt dit een herdenkingsplaats te zijn. In 1987 heeft een aardverschuiving hier 2 dorpen verwoest. Op een rots staan de foto's van de slachtoffers, waaronder vele kinderen. Je wordt er toch even stil van. En Bormio. Het zou momenteel kunnen fungeren als decor voor een scene van "the misty mountains in the lord of the rings". Enkel Gollum(Smeagol) ontbreekt nog.
                                                                                                                                                                                                                                                                                       

langs de Adda naar Tirano

Vandaag een rit van 80 km langs het Sentiero Valtellina pad, dat de Adda rivier volgt tot Tirano. Af en toe een les in geocaching om het volgende stukje fietspad te vinden. Zo bereik ik Tirano, een druk toeristenoord. Dit heeft te maken met de Bernina-express. Geen naaimachine, maar de hoogste spoorlijn van Europa, Unesco werelderfgoed, en een treinreis over een pas van 2300 meter tot in het zwitserse St-Morritz. En ondertussen zitten we op nog een 50 km van de Stelvio. Morgen een laatste eindssprint. La vitta e bella.

Lago di Como

Ik ben voor op mijn schema naar Bormio en besluit een sympathieke Nederlander, waarmee ik de Splügenpass ben overgefietst nog een dagje gezelschap te houden op zijn tocht naar Rome. We fietsen op en af langs het Comomeer tot in Varenna met zijn kleine steegjes. Daar nemen we de boot naar Bellagio. Niks is toeval in het leven. De naam van de overzetboot is "Stelvio". We gaan verder zuidwaarts langs smalle wegen met steeds een prachtig zicht op het meer en zijn charmante dorpjes. Overnachten doen we aan het lago di Garlate, vanwaar ik terug naar de bovenkant van het comomeer fiets. Onderweg nog een museumstuk gezien, zo'n originele fiat 500. Als je er naast staat besef je pas hoe klein dit autootje is. Om daar mama miracoli in te krijgen, zal toch niet lukken zonder slag of stoot.
                                                                                                                                                       

De Splügenpass over en benvenuti in Italia

Klimmen vandaag naar 2113 meter, geen ontkomen aan. De weg gaat steil door de smalle viamalakloof, laat je dan terug op adem komen om dan de laatste 10 km hard toe te slaan. De ene haarspeldbocht na de andere in een sneeuwlandschap. Boven een verlaten douanekantoortje, een kilometer niemandsland en daar is de grens. En dat zal je geweten hebben. Zwitserland streeft de perfectie na, zodat het eigenlijk een beetje saai wordt. De afdaling naar het lago di Mezzola is van een ander kaliber : gaten in het wegdek, onverlichte tunnels met voorbijrazende camions die je net niet opzuigen, een fietspad dat in het niets verdwijnt, ... Benvenuti in Italia
                                                                                                                  

Fietsroute naar Chur-Thusis with a view

Adembenemend. Anders kan je deze rit niet noemen. En dit alles zonder op je adem te trappen. Want je fiets langs het vlakke rijnkanaal naar Chur tussen de besneeuwde bergtoppen. Maar dan komt er toch een pittig gedeelte, de Graubunden-route, een semi-verhard pad door alpenweiden. Onderweg heb ik een stukje door Liechtenstein gefietst. Klein maar fijn. En plots zit je terug tussen de wijnvelden. Dit moet toch een zonnig gebied zijn om boven de 500 meter hoogte druiven te kweken. En de Splügenpass is open. We kunnen naar Italië.