Een zonnige thuiskomst

Prachtig lenteweer als verwelkoming in Sint-Martens-Bodegem. Onverhoopt. Een mini-jetlag verteren vanop het terras, met zicht op de lentebloesems en ondertussen genieten van een Achouffe-biertje. We hadden andere scenarios verwacht. Morgen is het 1 april en de eerste werkdag. Het einde van een schitterend avontuur, waarvoor onze herseninhoud momenteel te klein is om dit allemaal te plaatsen. Met dank aan de vele reacties die we via dit blog mochten ontvangen. En de toekomst ? "Once in a lifetime" voorspelden ons velen. Misschien krijgen ze ongelijk. Een toevallige ontmoeting met een Argentijn in Laos brengt Zuid-Amerika in de kijker. "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving" Goed gezegd van onze Albert E.

Leven op het ritme van de zon

Met een longtailboot met zijn brullende motor, naar een paradijselijk strand gaan en daar wachten tot de zon ondergaat, met een biertje in de hand. Een kajak huren  en je laten meedrijven op de golven tussen de grillige rotsformaties. Een visje laten grillen en het langzaam achter je kiezen laten verdwijnen. Handdoekje uitrollen en in het azuurblauwe nat verdwijnen. Dit is ons reisverhaal van de laatste dagen gekruid met temperaturen van 35 graden. Morgennamiddag stappen we in het vliegtuig om ons Belgenland terug te vervoegen. Dan worden we terug gepassioneerd door verhalen over communautaire panda's en nieuwe seaking-helikopters die je kan neerhalen met zeezout. Keep the dream alive, Hit the snooze button.

Op weg naar de Thaise stranden

Een nieuwe vriendschapsbrug over de Mekong in Houay Xai, verbindt sinds enkele maanden Laos en Thailand. Brugje over en een wereld van verschil. Een bus brengt ons naar de culturele stad Chiang Mai, bezaaid met tempels. We waren hier tien jaar geleden en er is veel veranderd. Chiang Mai is een moderne westerse stad geworden met dito prijzen voor restaurants. De vroegere authentieke nightmarket, waar je allerlei insecten kon eten, is omgetoverd tot een plein met moderne eettentjes en zelfs een Mc-Donald. Duitse bratwurst en menu's in het Zweeds. Je zou voor minder vluchten. Na de vele lange busreizen, kiezen we voor de luxe-oplossing en nemen het vliegtuig naar Krabi, om nog een weekje te genieten van de Thaise stranden. Het is bijna het einde van het droge seizoen en na een dagje, worden we daaraan herinnerd met een fel lokaal onweer. Een strandwandeling brengt ons tot bij een rotsformatie met een in het wild levend kolonie aapjes. Ze zijn duidelijk aan mensen gewend en laten zich gewillig fotograferen. "Don't feed wild animals", staat er op de borden, maar het zakje chips gaat vlot van mens naar aap.

Dobberen en stilstaan op de Mekong

We verlaten ons sympathiek guesthouse in Luang Prabang en stappen op een lokale boot, die ons in een tijdspanne van 2 dagen tot aan de grens met het noorden van Thailand moet brengen. Een schitterend landschap gehuld in een constante nevel, omwille dat de lokale boeren hun velden momenteel platbranden voor een betere toekomstige oogst. Een ideaal moment voor een levensbeschouwing. We hebben de laatste dagen wisselende contacten gehad met heel jonge mensen die al maanden onderweg zijn. Hollandse studentes net voor de universiteit, Joden na hun legerdienst, Brusselaars met een korte werkervaring, ... Een bont allegaartje met een gemeenschappelijk doel. Deze mensen willen de wereld zien. Het huisje-tuintje is verleden tijd. Soms is het voor ons wel moeilijk te begrijpen hoe ze het financieel rondkrijgen. Blijkbaar welvarende studenten. Azie is niet het duurste continent ter wereld, maar je hebt toch een budget nodig. Wij doen het op latere leeftijd vrij van financiele lasten. Of hoe geduld toch een mooie deugd kan zijn.

Luang Prabang en de bedelgang van de monniken

De stad Luang Prabang, de weerspiegeling van Laos. Groen, gezellig, een aangenaam klimaat en aan de rivier de Mekong gelegen. Het is een religieuze stad vol schitterende monumenten. Het is ook de thuisbasis van talloze monniken. Iedere ochtend om 6 uur gaan ze blootvoets op bedelronde via een vast parcours. De met minibussen aangevoerde toeristen overstelpen de monniken met geld en voedsel, met de camera in aanslag. Het echte verhaal speelt zich af om de hoek een paar honderd meter verder. Hier geen toeristen meer, enkel straatkinderen met lege mandjes. Maar niet voor lang. De monniken zijn gul en delen de overvloed. Het wordt voor velen een festijn vandaag. Wij begeven ons in het gezelschap van enkele Belgen, een Rus en een Argentijn, naar de watervallen van Kouang Si met zijn natuurlijke zwempoelen. Eerst een visje op de bbq en dan een verfrissende duik. Chillen in Luang Prabang, we love it.

 Het Koninklijk Paleis van Luang Prabang

 De tempel Wat Xien Thong

 de Tuk-Tuk- driver die even een tukje doet

 wachten op bezoekers aan de tempel

 sorteren een must voor de plaatselijke afvaldienst

 de bedelronde van de monniken om 6 uur am

 Aziatische toeristen geven gul 

 Om de hoek, de bedelronde van de straatkinderen

 De mandjes zijn reeds lekker gevuld

 Hier geen toeristen meer, enkel straatkinderen

 Het wordt een festijn vandaag

 Mangrove-bossen in Kouang Si

 Natuurlijke zwemvijvers in Kouang Si

Wat doet een mens bij + 30 graden