The Kings Canyon, a masterpiece

Watarrka National Park, daar ligt de Kings Canyon, een imposante kloof met 100 meter hoge wanden . We maken een wandeling van 5.5 km waarvoor men meer dan 3 uren nodig heeft. En inderdaad, het is geen meter vlak. Klauteren over rotsen, trappen op en af. Gelukkig zijn we vroeg vertrokken om de 38 graden zoveel mogelijk te vermijden. Adembenemend is het wel met spectaculaire zichten over de canyon. De liters water slinken snel. En plots, in deze droge woestenij, kom je onverwachts in de "Garden of Eden", een oase met palmbomen diep in de canyon. En bij de nakende zonsondergang is het verzamelen blazen op het platform van de campground met zicht op de canyon, om te genieten van de wisselende kleurschakeringen die de zon op de rotsen tovert. En ieder brengt wat lekkers mee.

Be aware of the dingoes

Iedereen met wat jaartjes op de teller zal zich zeker de televisieserie van de flying doctors herinneren. De stichter van deze organisatie, John Flynn , ligt hier begraven in Alice Springs. Van hieruit verkennen we de Mac Donnell Ranges, een bergketen met imposante rotswanden en talrijke kloven en poelen. Overnachten doen we in een outbackcamping met een keuken middenin de bush. Men waarschuwt ons voor dingo’s. En jawel, bij valavond weerklinkt het wolfachtig gehuil rond de camping. Al vlug komt de eerste dingo uit de duisternis te voorschijn op zoek naar eten. Maar agressief zijn ze niet. Ondertussen genieten we van een zwoel biertje xxxx-gold. Een bier met zo’n naam kan alleen maar dubbel smaken.

On the way to the Red Center

We verlaten het noorden en beginnnen aan onze 3000 km tocht dwars door het rode hart van Australie. Rijden is hier een koud kunstje, rechtdoor en solo. We houden halt aan de warmwaterpools van Mataranka, een idylische plek middenin de palmbomen, maar ook de thuisbasis van een horde batmannetjes. Ze hangen met zovelen aan de takken dat deze het begeven. Een ideaal moment om zo'n diertje in volle vlucht op foto vast te leggen. Later komen we bij de Devils Marbles, immense ronde rotsen van graniet. Er eentje laten rollen lukt net niet. Zo komen we in Alice Springs, de grootste stad in the red center en een ideaal bevoorradingsmoment. Lekkere lamsfilet met champignons vullen de bbq-plaat. En daar mag een zuid-australisch wijntje niet bij ontbreken.

Een verhaaltje over Aboriginals en chillen, een geslaagde combinatie

Hoe meer we in het noorden aanbelanden, hoe meer we in contact komen met groepen aboriginals. Je vindt ze in de shoppingcentra, parken, in de grasbermen... Ze hangen er maar wat rond, doelloos en chillen een ganse dag. Vaak kom je ze tegen in dronken toestand. Alcohol is in vele dorpen dan ook strikt gereglementeerd, blijkbaar een bittere noodzaak. Je kan enkel alcohol kopen in speciaalzaken, de liquorstores. Er is vaak een maximum per persoon en aboriginals worden regelmatig terug wandelen gestuurd. Af en toe staan bewakingsagenten aan de ingang. Soms krijg je als toerist een alcoholpas. Enkele van de nationale parken in het noorden worden beheerd door aboriginals, maar je ziet er alleen blanken aan het werk. Toch wel moeilijk te begrijpen deze toestanden.

A living cultural landscape, Kakadu National Park

In het noorden van Australie ligt Kakadu National Park, werelderfgoed en half zo groot als Belgie. Het is nu nog het droge seizoen maar binnenkort komt de moesson en zullen de wegen onderlopen. Regelmatig zie je waarschuwingsborden met “Floodway” en bijhorende meetlatten die de hoogte van het water aanduiden. Zo kan je inschatten of je viervoeter het redt of niet. Biodiversiteit is hier hot, van reptielen tot vogels, maar ook de oeroude aanwezigheid van de mens die terug te vinden is in de 20.000 jaar oude rotsschilderingen in Ubirr. Een magische plaats met een 360-graden outlook. Het voelt als het dak van de wereld. Hier hebben de aboriginals hun plekje goed uitgekozen.

Even terug in de bewoonde wereld, Darwin

We zijn aangekomen in Darwin in het noorden van Australie. En voor het eerst sinds 4 weken in een stad. De dag voordien hebben we nog een dagje in de kajak doorgebracht in Katherine Gorge en een bezoek gebracht aan Litchfield National Park, met zijn watervallen en termietenheuvels. Ongelooflijk wat deze 5 mm blinde diertjes hier rechtzetten. Bob de Bouwer krijgt het benauwd. In Darwin slenteren we tussen de souvenirwinkeltjes, brengen een bezoek aan de botanische tuin en 's avonds gaan we naar de lokale markt. Een bont allegaartje. Aboriginals die hun kunstwerken proberen te verkopen, australische cowboys die kunstjes uithalen en vooral heel veel aziatische eetkraampjes. Darwin grenst dan ook dichter tegen Azie dan tegen vele Australische steden. En na 4 weken bbq-maaltijden, is zo’n zoetzure lekkernij bijzonder welkom. 

de gevaren en de tederheid van de bush

Hier in Noord-Australie vind je het grootste reptiel ter wereld, de zoutwaterkrokodil met een lengte van 5 meter. Jammer genoeg vergist ze zich af en toe van water, en trekt soms honderden kilometers langs rivieren landinwaarts. En ze is verlekkerd op mensenvlees. Zwemmen is hier altijd een beetje risico nemen. Wij zwemmen in een pool aan de mooie Wangi-Falls, zogenaamd crocodile-free, maar vernemen achteraf dat hij nu gesloten is omdat er toch 5 meter krokodil kwam opdagen. En onze eerste python van 3 meter hebbeb we ook al gehad. Hij kroop plots langs de poort van het zwembad, met een volkstoeloop als gevolg. De dag nadien hadden we een lekker broodje met kaas en tomaat gemaakt, toen plots 3 roofvogels uit de lucht kwamen vallen terwijl we het bord in de hand hadden. En foetsie waren de broodjes. Toch wel indrukwekkend hoe snel en efficient deze dieren zijn. En reuzespinnen hebben ze hier ook. Maar dan word je weer vertederd, als een wallaby langskomt, met zo'n kleintje in zijn buidel. Momenten om nooit meer te vergeten.